ALC JO17 – Westfriezen JO17, 24 mei 2025

De laatste wedstrijd van het seizoen voor de JO17. Tegen de rode lantaarndrager uit Zwaag, daar kon toch niets misgaan? Nou, helaas toch wel. Stroef in het kwadraat, dat is misschien de beste kwalificatie. Dat begon de avond ervoor al. Waar ik in mijn vorige verslag ALC nog complimenteerde met het feit dat de scheidsrechter altijd geregeld is bij thuiswedstrijden, zodat de coach niet zelf hoeft te fluiten (zoals uit bij Sporting Krommenie het geval was), kreeg ik nu, praktisch met de bos bloemen nog in mijn handen (zie website ALC) fijntjes te horen dat er voor deze wedstrijd geen scheidsrechter was gevonden…. ☹ Uiteindelijk werd, in de kantine, op de vrijwilligersavond en op de valreep scheidsrechter M. de Vries uit 1 dorp verder bereid gevonden om de wedstrijd in goede banen te leiden. En dat ging uitstekend, dank daarvoor Matthijs!

Ook de wedstrijd zelf liep niet zo soepel als je misschien wel zou verwachten. We begonnen met 12 spelers, Joppe was weer op uitleen bij de JO14, maar sloot nog voor de rust gelukkig wel aan bij de groep. Leuke ALC-aanvallen strandden door gebrek aan daadkracht voor het Westfriezen-doel. Teveel gebrei, nog een mannetje uitkappen, nog een keer de bal goedleggen voor het rechterbeen (geen linkspoten bij de JO17), pfff….. schieten op dat hok mannen! Omdat we wel de bovenliggende partij waren, kwamen we voor rust wel op een 2-0 voorsprong. Keano was het eindstation van een goede combinatie over verschillende schijven, waarbij niet goed was te zien met welk lichaamsdeel hij scoorde, maar het was niet een voet of hoofd volgens mij. Een kwartier daarna lukte het Esrom voor de 2e wedstrijd op rij om met een poging van afstand de keeper te passeren, hoewel dit ook heel goed een niet helemaal geslaagde voorzet zou kunnen zijn geweest. Diverse andere kansen werden helaas niet tot doelpunt gepromoveerd, iets waar we in de tweede helft nog last van zouden krijgen.

Na rust leken de zenuwen bij onze mannen op te spelen. Kansen werden (wederom) niet afgemaakt, corners werden weggegeven alsof het snoepjes waren en een verhoogde mate van onrust in het hele team maakte de wedstrijd niet leuker. Wel spannender, want Westfriezen kreeg een strafschop te nemen nadat 1 van hun spelers uit balans werd gebracht door Koen. En die penalty werd gestopt door Moos! Maar helaas, we stonden er bij en keken er naar en de beroemde afvallende bal werd alsnog achter Moos geknald…. Met samengeknepen billen, vooral bij de coach, moest nog ongeveer een kwartier speeltijd worden overbrugd. Mark schakelde over naar het systeem ‘vrouwen en kinderen eerst’, alle ballen die voor zijn voeten kwamen werden in een baan om het complex gestuurd, ter frustratie van de Westfriezen-coach en -spelers. Maar ja, het is niet verboden hoewel fraai natuurlijk anders is. Een snelle uitbraak zorgde een minuut of 5 voor tijd voor opluchting. Arda was, na een sterke actie van Joppe vanaf rechts, het eindstation van 1 van de weinige geslaagde overspeelpogingen van ons team: 3-1. Maar die luxe was ALC blijkbaar te veel, want in praktisch de laatste minuut werd Westfriezen nog vrije doorgang én de aansluitingstreffer gegund (3 2). Gelukkig bleef het daarbij.

Met 4 winstpartijen in de laatste 4 wedstrijden, waarvan 3x met een uitslag van 3-2, zijn wel uiteindelijk op de 4e plaats geëindigd, op ruime afstand van de top 3. Waarbij we overigens in 1 van onze beste wedstrijden de uiteindelijke kampioen op een gelijkspel wisten te houden. Verder viel het kwartje soms wel en soms niet onze kant op. Uiteindelijk finish je op de plek waar je thuis hoort, zegt men.

Dank mannen, voor het afgelopen seizoen. Voor mij zijn jullie allemaal clubkanjers. Volgend jaar gaan we verder als JO18, waarschijnlijk met de zondag als speeldag. Wij rekenen op jullie!