Petten JO16 – ALC JO16, 28 oktober 2023

De 1e wedstrijd in de nieuwe reeks bracht ons naar Petten. Dan denk je vooraf je voeten, ondanks het natte weer, droog te houden op de zandgrond. Helaas… het veld was afgelopen zomer “over de kop” gegaan en nieuw gedraineerd, maar er waren kennelijk een paar buizen verstopt geraakt, met hier en daar een glijpartijtje (Baha) tot gevolg. En natte voeten voor assistent-scheidsrechter Mark.

De wedstrijd zelf was er weer 1 uit ons eigen JO16-boekje. Een redelijk soevereine 1e helft waarna we door een klokgave hattrick van Kevin comfortabel de kleedkamer konden opzoeken met een 0-3 voorsprong. Een prachtige hoge bal over de voor zijn doel staande Petten-keeper, een bekeken schot laag rechts in de hoek, onbereikbaar voor dezelfde keeper en tenslotte het afronden van een mooie assist vanuit het middenveld. Daar waar mogelijk op het veld probeerden we van achter uit combinerend richting het vijandelijk doel te komen en dat lukte eigenlijk prima. Na het passje doorlopen en de bal weer terug krijgen, mooie 1 2tjes (Joppe-Keano!), driehoekjes en soms wat meer ingewikkelde meetkundige figuren met vaak Baha op zijn gladde schoenen in de hoofdrol, het zag er goed uit. Achterin hielden de mannen het onder leiding van Mark goed dicht en hoefde Moos weinig meer te doen dan coachen (gaat steeds beter) en de bal meegeven aan een medespeler.

In de rust klonk uiteraard het hoogste woord. De adviezen en waarschuwingen van de coaches kwamen helaas niet helemaal op de plaats van bestemming aan, zo bleek achteraf. Het extra stapje en het met en voor elkaar “aan de slag” bleek voor een groot deel vervangbaar door o.a. het elkaar coachen op een manier die je liever niet hoort. Eén schreeuwer langs de kant zou toch genoeg moeten zijn? Dat we desondanks zelfs nog op 0 4 (Koen was er goed bij toen de keeper de bal niet klemvast kreeg) wisten te komen, was nog mooi meegenomen. Maar toen….. Petten wist, niet onverdiend, ook een doelpunt te maken, en voor onze ogen voltrok zich een JO16 drama. Verwijten over en weer en opspelende zenuwen. Kijken naar medespelers, maar vergeten te helpen. Met z’n 2en op een bal af en de Pettenspeler er mee vandoor laten gaan. Vuurpijlen naar voren schieten, niet te belopen voor de spitsen. Aanvallers laten lopen en maar hopen dat het door de verdediging nog kon worden opgelost….

Maar ja, Luca kende niet zijn meest gelukkige invalbeurt, Moos deelde in de malaise met een slippertje en ook Mark kon zijn sterke 1e helft niet echt een goed vervolg geven: 2-4, snel gevolgd door 3-4 en ALC was in last. Het werd Mark allemaal teveel en hij kreeg een blackout (helaas niet zijn 1e) en torpedeerde met 2 benen vooruit een aanvaller van Petten en kon, zeer terecht, de laatste 10-15 minuten van de wedstrijd vanaf de bank gaan meebeleven, zijn teamgenoten met z’n 10en in het veld achterlatend. Spits Micha werd opgeofferd voor verdediger Dylan en nogal paniekerig werd het systeem Herman Heijermans (op hoop van zegen) maar weer van stal gehaald. Alle ballen blind naar voren! Maar 1 van die ballen kwam wonder boven wonder goed genoeg terecht en omdat Petten met man en macht de gelijkmaker probeerde te forceren, kregen we een beetje ruimte om nog een keer gevaarlijk te worden. Kevin wist de rust een beetje te laten terugkeren door 3-5 te scoren. Met nog een minuut of 3 te gaan wist Petten echter ook nog een schitterende, voor Moos onhoudbare, kopgoal te scoren: 4-5! Met Koen als extra assistent in de verdediging wisten we dit resultaat over de streep te trekken en zo de 1e overwinning van het seizoen te behalen. Helaas overschaduwd door de rare actie van Mark, maar dat weet hij zelf ook wel. En is / wordt uiteraard met hem besproken.

Zaterdag a.s. een vroegertje, 09.30 uur thuis tegen JVC. Graag 9 uur aanwezig in de kleedkamer.